Het leven van een educatieve zzp’er gaat niet over een leien dakje. Soms denk ik wel eens, dat ik misschien beter dakbedekker had kunnen worden of de trotse eigenaar van een cafetaria. Kroketten en patat verkopen altijd goed. Op onbewaakte ogenblikken (geen overgangen) sprak ik mezelf moed in met slogans als ‘hart voor de zaak’, ‘blijf erin geloven’ of ‘it’s all for the good of the country’ (Monty Python). Waarschijnlijk was het tegen beter in, want sinds de Crisis van 2007 was het onderwijs geen vetpot (volgens sommige specialisten komt de volgende crisis er weer aan, omdat men er weer niets van geleerd heeft). Er werd voortdurend op onderwijs bezuinigd, waarvan de naweeën nog steeds voelbaar zijn. Het personeel van basisscholen gaat immers niet voor niets staken. Als de overheid niet over de brug komt, dan zullen er de komende tijd meer schapen over de dam komen. Het gevolg was dat scholen en instellingen geen geld voor gastsprekers en geen zin in vernieuwende projecten hadden. Burn outs waren aan de orde van de schooldag. De educatieve zzp’er was, net als Luther 500 jaar geleden, ‘knocking on heaven’s door’. Ondanks de hoge kwaliteit en de vele complimenten moesten lezingen en  workshops meestal ‘om niet’ gegeven worden. Het inspireerde mij tot het maken van het t-shirt ‘‘DON’T CALL ME HONEY GIVE ME YOUR MONEY’.

Ondanks deze klaagzang, lijkt er toch licht aan het eind van de tunnel te zijn. De overheid is met het ‘Project 2032’ begonnen. Hoe moet het onderwijs er in dat jaar uitzien? Het lijkt ver weg, maar het is dichtbij, want de huidige kleuters zijn dan volwassen. De open deur is dat de wereld zal veranderen en dat het onderwijs daarom ook moet veranderen. Dat geeft de burger moed, want ik sta inmiddels op een lijst om er als expert  een bijdrage aan te leveren. Burgerschap is een hot item en vooral na die radicalisering en die terugkerende ‘Syriëgangers’. De overhead maakt men zich, en weer terecht,  zorgen over de democratie en over wat er in die jonge hoofden omgaat. Er blijken namelijk erg goede maar ook kwaadwillende leraren rond te lopen. De slotsom is dat het noodzakelijk is dat het onderwijs toekomstige generaties leert om een eigen democratische weg te vinden.

Maar er worden meer pijlen afgeschoten. In het gedenkwaardige jaar 2018 is Leeuwarden ‘Culturele Hoofdstad van Europa’ en speciaal daarvoor heb ik de ‘Walk of Life’ ontworpen, een creatieve, digitale en interactieve wandeling door het oude centrum van Leeuwarden. Het is een lopende vuurtje langs de brandhaarden in Leeuwarden en Europa van 1917 tot 2017. Het doel is om via een app met een voice-over, info, beelden en muziek een goede democratische burger te worden. Er is nu subsidie aangevraagd om ook een Duitse, Engelse, jongeren en kind-app te kunnen maken en om ook in de eigen omgeving iets met burgerschap te doen. Het t-shirt spreekt weer boekdelen. ‘Ut giet oan’, maar dat kan niet over één nacht ijs. Daarom is er tevens een aanvraag ingediend bij de Europese Altiero Spinelli Prize voor vernieuwende, verrassende en voor iedereen  toegankelijke projecten over Europa. De aanvraag is gericht op het boek ‘Multiple Choice Identity’, maar ook op de film ‘Hard to become who you are’, de muziekcd ‘MCI I’ll tell you why’ en leerroutes. De prijswinnaars zullen in 2017 bekend en blij gemaakt worden met een eerste prijs van €50000, een tweede prijs van €30000 en een derde prijs van €15000. Om een lang verhaal kort te maken: ‘Don’t call me honey, give me your money’.